Ebola
Ο ιός Ebola ανακαλύφθηκε το 1976 και από τότε δεν υπήρξε επιδημία τόσο μεγάλη όσο αυτή του 2014. Από τον ιό αυτό μόνο το 10% των μολυσμένων επιβιώνει. Η ασθένεια μεταδίδεται όταν έρθει κανείς σε επαφή με το αίμα ή τα σωματικά υγρά μολυσμένου ζώου ή ανθρώπου. Έρευνες έδειξαν ότι οι νυχτερίδες είναι και αυτές φορείς της ασθένειας – δηλαδή την μεταφέρουν σε άλλους οργανισμούς, χωρίς αυτές να νοσούν. Ακόμα και όσοι επιβιώσουν, μπορούν να μολύνουν ένα άλλο άτομο, μέσω σεξουαλικής επαφής.
Δεν υπάρχει κάποια θεραπεία για τον ιό. Για την πρόληψη της ασθένειας που προκαλεί ο ιός Ebola γίνονται τακτικοί έλεγχοι σε ζώα, κυρίως σε πιθήκους και χοίρους. Το κατάλληλο μαγείρεμα του κρέατος είναι επίσης πολύ σημαντικό για την αποφυγή του ιού. Επιπλέον, κατά την βοήθεια τον νοσούντων πρέπει να χρησιμοποιούνται μέα ατομικής προστασίας, τα χέρια να παραμένουν καθαρά και τα υγρά των νοσούντων να χειρίζονται πολύ προσεκτικά.
Ιός του Κίτρινου Πυρετού
Ο ιός αυτός αφαίρεσε πολλές ζωές τους τελευταίους δύο αιώνες.Η επιδημία του ιού ξεκίνησε το 1802 όπου σκότωσε το μισό γαλλικό στρατό κατά την διάρκεια της Αϊτινής Επανάσταση και συνέχισε στην Ισπανία τον 19ο αιώνα, κατά την οποία απεβίωσαν 300.000 άνθρωποι. Ο ιός του Κίτρινου Πυρετού μαστίζει ακόμα πολλά μέρη του πλανήτη.
Τα συμπτώματα του κίτρινου πυρετού είναι πυρετός, ρίγος, αιμορραγία στο δέρμα, πονοκέφαλος, πόνους στην πλάτη και βραδυκαρδία. Έπειτα κάνει την εμφάνισή του και ο ίκτερος. Ύστερα κι ενώ τα συμπτώματα έχουν υποχωρήσει, ο ασθενής πιστεύει πως γιατρεύτηκε, όμως τα συμπτώματα επανέρχονται πιο επιθετικά από την πρώτη τους εμφάνιση. Τότε τα συγκεκριμένα συμπτώματα είναι κώμα,εσωτερική αιμορραγία, παραλήρημα, και ίσως και θάνατος.
Λύσσα
Ο ιός της λύσσας μαστίζει περιοχές της Αφρικής, της Ευρώπης, της Ασίας και της Αμερικής. Χώρες όπως η Ιαπωνία, η Μεγάλη Βρετανία, και ένα μέρος της Σκανδιναβίας, λόγω της αυστηρής τους πολιτικής για την εισαγωγή ζώων, δεν έχουν κρούσματα λύσσας. Υπολογίζεται ότι η λύσσα σκοτώνει περίπου 55 χιλιάδες ανθρώπους κάθε χρόνο.
Ο ασθενής αρχικά εμφανίζει ήπια συμπτώματα, όπως πυρετός και πονοκέφαλος. Όμως καθώς προχωράει η ασθένεια, γίνονται όλο και πιο έντονα. Ο ιός προκαλεί βιαιότητα, κατάθλιψη, ανεξέλικτη συγκίνηση και ανικανότητα πόσης νερού. Μόλις τα συμπτώματα κάνουν την υποχώρησή τους, ο ασθενής πέφτει σε κώμα και δυστυχώς επέρχεται ο θάνατος – κυρίως από αναπνευστική ανεπάρκεια.
ο συγκεκριμένος ιός μπορεί να αντιμετωπιστεί, πριν την μόλυνση, με εμβόλιο. Επίσης έχουν βρεθεί κάποιες μέθοδοι αντιμετώπισης του ιού μετά την μόλυνση. Η λύσσα μπορεί να αποφευχθεί έως και 10 μέρες μετά, με συγκεκριμένα μέτρα προφύλαξης. Διαφορετικά, αντιμετωπίζεται με τεχνητό κώμα και κεταμίνη.
